Wykład zawiera przegląd niektórych, dawnych i nowych, konceptów na temat zadań krytyki teatralnej – z niewielkim współczesnym komentarzem. „Krytyka znawców i profanów” Dobrochny Ratajczakowej, „teleologia teatralnego dzieła sztuki” Sławomira Świontka, opozycja „krytyki mediacyjnej i represyjnej” Elżbiety Kalemby-Kasprzak, krytyka programowa, towarzysząca, sprawozdawcza, opisowa. Obecnie pojawiające się głosy na temat końca krytyki teatralnej. Puentą tego wykładu jest następując (subiektywne) stwierdzenie: pogłoski o śmierci krytyki teatralnej są, mimo wszystko, przesadzone.