Denis Diderot był jednym z największych umysłów Oświecenia, wszechstronnym człowiekiem pióra i motorem napędowym jednego z największych osiągnięć intelektualnych epoki, Encyklopedii. Był też krytykiem sztuki.
Krytykę artystyczną zaczęto tworzyć z potrzeby komentowania publicznych wystaw malarstwa, tak zwanych Salonów, które organizowano w Paryżu pod egidą państwa od połowy XVIII wieku. Nowy gatunek pisarstwa znalazł w Diderocie swego pierwszego mistrza.
W Salonach, pisanych z myślą nie o szerokiej publiczności, lecz elicie oświeconych władców Europy, Diderot posługiwał się formami literackimi i retorycznymi, zmieniając je w narzędzie krytycznej analizy malarstwa. Strategia ta czyniła z jego ekfrastycznych opisów równoległe dzieła sztuki.
Wykład będzie próbą przyjrzenia się wybranym fragmentom Salonów i odpowiedzi na pytanie, w jakiej mierze Diderot komentuje i analizuje malarstwo, a w jakiej próbuje zastąpić je tekstem literackim, mającym samoistną wartość estetyczną, niekiedy większą niż obraz, który go sprowokował.
Denis Diderot: krytyka artystyczna jako dzieło sztuki
Mapa