Zagadnienie „jedności sztuk” należy do najstarszych, a zarazem najbardziej kontrowersyjnych kwestii w dziejach namysłu nad sztuką i praktyki artystycznej. Problem ten próbowano analizować, szukając np. wspólnej wszystkim sztukom podstawy w naturze („mimesis”), albo też wyprowadzając wszelkie rodzaje twórczości z jednego źródła (wyobraźnia), czy wreszcie wyodrębniając pewne dziedziny twórczości jako domenę bezinteresownego poszukiwania i ucieleśniania walorów czysto estetycznych. Mniej więcej od połowy XVIII wieku zaczęto się zastanawiać, czy możliwy jest bezpośredni przekład jednego języka artystycznego na inny. Czy jedna forma sztuki powinna wzbudzać w odbiorcy wrażenia – doznania charakterystyczne dla innych form? Czy można zbudować dzieło totalne, jednoczące w sobie wszystkie dziedziny twórczości, o czym marzył Wagner, tworząc swoje dramaty muzyczne jako „Gesamtkunstwerk”? Problem ten do dziś pozostaje nierozwiązany, stanowi źródło natchnienia dla bardzo wielu koncepcji i praktyk artystycznych. Cykl niniejszych wykładów będzie poświęcony właśnie temu marzeniu i próbom jego urzeczywistnienia.